In de vorige persoonlijke update hebben we gedeeld dat we in verwachting zijn en hoe het eerste trimester voor ons in verlopen. Ondertussen ben ik bijna 36 weken zwanger en in dit deel vertel ik hoe we het tweede trimester hebben ervaren en zoals je in de titel al hebt kunnen lezen: hoe het is om zwanger te zijn met een cerclage.
Vervolg tweede trimester
Een aantal dagen voor de operatie had ik vroeg in de ochtend opeens een bloeding. We moesten direct naar het ziekenhuis toe, hier konden ze alleen moeilijk achterhalen waar de bloeding vandaan kwam. Wel bleek er iets anders aan de hand te zijn, maar wat werd ons niet helemaal duidelijk. Gelukkig was met onze baby wel alles goed. Later in de middag moesten we weer terug naar het ziekenhuis en hadden we een afspraak met onze eigen gynaecoloog. Wat bleek, mijn baarmoeder was naar achteren gekanteld, waardoor het niet meer mogelijk was om de cerclage te plaatsen. Dit was een enorme tegenslag...
We werden doorverwezen naar het Radboud ziekenhuis in Nijmegen. Ondanks dat we het vervelend vonden dat we weer ons verhaal tegen een andere gynaecoloog moesten vertellen, werden we direct goed geholpen en serieus genomen. Ook merkte we dat er in dit ziekenhuis heel veel kennis was over vroeggeboortes. Tijdens de eerste afspraak bespraken we de mogelijkheden, omdat het plaatsen van de cerclage vaginaal niet meer kon. De eerste optie was om de cerclage te plaatsen via een keizersnede, deze operatie zou alleen veel zwaarder zijn en de kans dat het zou lukken was in mijn geval klein. De andere optie was om wekelijks langs te komen in het ziekenhuis voor een controle en te beginnen met het nemen van progesteron. Nadat zowel wij als de gynaecoloog er een paar dagen over na hadden gedacht, kwamen we tot de conclusie dat de tweede optie het beste was.
Vanaf week 15 hadden we elke vrijdag een controle in het ziekenhuis. Natuurlijk werd er gekeken hoe het met de baby ging, maar nog belangrijk was het opmeten van mijn baarmoederhals. Gemiddeld is deze 4 cm lang, tijdens mijn controles was dit steeds tussen de 3 en 3,5 cm. Dit was steeds geen probleem en ik moest het vooral rustig aan doen (niet sporten, fietsen of zware taken in het huishouden). Ook omdat ik nog steeds dagelijks licht bloedverlies had (dit heeft ongeveer 1,5 maand aangehouden).
En zo is het eigenlijk 5 weken goed gegaan. Met 20 weken gingen we weer voor onze wekelijkse controle naar het ziekenhuis, alleen dit keer bleek mijn baarmoederhals op 2,3 cm te zitten en dit was echt te kort. Omdat Saanvi tijdens de vorige zwangerschap met 21 weken en 3 dagen is geboren, wisten we dat we nu actie moesten ondernemen. Gelukkig was mijn baarmoeder ondertussen weer terug gekanteld en wilde de gynaecoloog toch proberen om de cerclage vaginaal te plaatsen, ondanks dat het lastig zou worden. We waren om 10.00 uur in het ziekenhuis voor de controle en nog diezelfde dag zou ik geopereerd worden. We moesten de hele dag in het ziekenhuis blijven en uiteindelijk werd ik om 17.00 uur opgehaald om naar de operatiekamer te gaan. Ik was super zenuwachtig, vooral omdat ik nog nooit eerder was geopereerd en onder narcose was geweest. Om 18.30 uur deed ik mijn ogen weer open en hoorde ik direct dat de operatie was gelukt!
Om 19.00 uur was ik weer terug op de kamer bij Amit. Nadat we even hadden gekletst (Amit had namelijk met onze gynaecoloog gesproken) en onze families hadden gebeld ging Amit naar huis. Omdat ik aan het begin van de avond was geopereerd, leek het iedereen verstandiger als ik een nachtje zou blijven. Opzich ging het best goed, alleen had ik ontzettend veel rugpijn en een beurs gevoel in mijn onderbuik. Hierdoor sliep ik uiteindelijk weinig... De volgende ochtend kreeg ik nog een echo om te zien of alles goed ging met de baby, dit was gelukkig zo. Mijn ouders en Amit kwamen mij ophalen en rond 13.00 uur mocht ik weer naar huis. Omdat ik moeilijk kon lopen, werd ik met een rolstoel naar de auto gebracht en moet ik het vooral een paar dagen rustig aan doen.
Na ongeveer 1 week merkte ik dat de pijn minder werd en kon ik ook steeds wat langer staan en een stukje lopen. Hierna is het eigenlijk alleen maar beter gegaan. Waar ik in het begin nog steeds elke week voor controle ging, werd dat al best snel om de 2 weken. Elke keer konden we namelijk zien dat alles goed ging en de cerclage echt zijn werk deed.
Het derde trimester
Vanaf het derde trimester besloten we de controles weer bij het andere ziekenhuis te doen, die voor ons een stuk dichterbij is. Elke 2 weken hadden we een controle om te zien of alles goed ging met de baby en om te zien of de cerclage nog goed zat. Beide was altijd in orde! Waar ik trouwens de eerste paar weken de cerclage echt voelde zitten, was dat nu niet meer zo (alleen met een hele volle blaas). Wel merkte ik dat ik het lichamelijk een stuk zwaarder begon te krijgen, ik had immers al weken weinig tot niet bewogen... en ook slapen deed ik niet meer zo goed.
Wat wel erg leuk was aan dit trimester, was het verzamelen van babyspullen. Doordat het eerste en tweede trimester zo onzeker waren, hadden we nog helemaal nergens naar gekeken en niets aangeschaft. Nu we meer vertrouwen kregen, gingen we toch langzaam op zoek (via Marktplaats) naar spullen die we willen hebben. Momenteel ben ik bijna 36 weken en hadden we alles in huis. Aankomende vrijdag (7 april) wordt mijn cerclage verwijderd. Op internet lees ik veel verschillende verhalen, van vrouwen die bijna direct bevallen tot gewoon nog 4 weken moeten wachten op de komst van hun baby.
Aankomend weekend ga ik daarom met verlof en kan het wachten op onze kleine man beginnen!