Miljoenen vrouwen in India hebben te maken met huiselijk geweld, alleen wanneer ze boven de 18 jaar zijn, is er weinig steun voor hen. Niet vanuit de overheid, maar ook niet vanuit een andere organisatie. Dit is dan ook de reden dat de organisatie Sweet Home is opgericht, om meisjes boven de 18 jaar zonder familie of problemen in hun familie te ondersteunen. Hier wordt in hun basisbehoeften voorzien, waardoor ze zich volledig kunnen concentreren op hun carrièredoelen. Veel van deze tienermeisjes studeren en dromen ervan om advocaat of ingenieur te worden of bij het leger of de politie te gaan!
Tijdens ons eerste bezoek aan de organisatie, kregen we te horen dat er momenteel 70 vrouwen wonen en dat ze bezig zijn om het gebouw uit te breiden, zodat ze 200 vrouwen kunnen opvangen. We bezochten o.a. de gemeenschappelijke ruimtes: keuken, leefruimte, muziekruimte en speciale ruimtes waar sommige vrouwen kunnen oefenen om kapster te worden of visagiste. Ook is er een medische ruimte waar elke week een dokter komt, en een bibliotheek. Vooral dat laatste kreeg onze speciale aandacht, omdat we zagen dat veel van de boeken verouderd waren. Er stonden ook voornamelijk studieboeken voor schoolgaande kinderen. Voordat we de ruimte verlieten wisten we al hoe we een bijdrage wilde leveren aan de organisatie.
Na de rondleiding konden we ook iedereen nog even begroeten, omdat iedereen samen in de tv-kamer een film aan het kijken was. We wilde ze niet te veel storen, maar vroegen aan de vrouw die ons een rondleiding gaf of ze interesse hadden in een aantal zelfontplooiingsboeken over verschillende onderwerpen, voor op een aparte plank in de bibliotheek. We dachten dat het lezen van deze boeken nuttig zou kunnen zijn voor deze vrouwen, vooral in deze fase van hun leven.
Het weekend daarna gingen we op zoek naar interessante zelfontplooiingsboeken, die ook voor deze vrouwen makkelijk te lezen zouden zijn. We kochten in totaal 16 boeken, omdat we dachten dat dit een goed begin zou zijn. We hadden gelukkig begrepen dat de meeste vrouwen op een goed niveau Engels spreken, lezen en schrijven en dat er regelmatig voorleesavonden worden georganiseerd. Hierdoor wisten we dat ze de boeken ook echt zouden gebruiken en we eventueel later nog meer boeken konden aanschaffen.
Toen we terugkwamen met de boeken, werd het nog duidelijke dat we de boeken aan een heel goed doel doneerde. We wilde de boeken namelijk gewoon achterlaten bij de receptie, maar terwijl we vertrokken, kwamen we de eigenaar tegen. We vertelde hem over de boeken die we hadden achtergelaten en hij nodigde ons uit voor een kort evenement, dat werd georganiseerd omdat een familie winterjassen (voor de koude winters in Delhi) aan de meisjes schonk. We zaten in een hoekje om naar de vrouwen te luisteren, die zich één voor één voorstelde en hun dromen vertelde. We waren onder de indruk van de overtuiging en vastberadenheid in de stem van sommige van deze vrouwe. Sommigen spraken vloeiend Engels, wat we niet echt hadden verwacht. Hun dromen varieerden van het nastreven van een loopbaan in de geneeskunde, techniek, onderwijs, strijdkrachten tot bijna alles wat je maar kunt bedenken.
We waren al geïnspireerd door hoe een verblijf bij Sweet home deze meisjes ertoe bracht zich op hun dromen te concentreren en hun onvergetelijke gebeurtenissen uit het verleden achter zich te laten. Tegen het einde nodigde de eigenaar ons uit om enkele motiverende woorden tegen de meisjes te zeggen. We stelden ons voor en vertelden over de boeken die we voor ze hadden afgegeven. We hebben ze verteld dat we het leuk zouden vinden deze boeken op te nemen in hun voorleesavonden. Ook vertelden we ze dat falen een belangrijk onderdeel is van het vormgeven van iemand zijn of haar reis en dat ze altijd begeleiding van anderen moeten zoeken wanneer ze met moeilijkheden in het leven worden geconfronteerd.
We lieten ons telefoonnummer nog achter bij de eigenaar en vertelden hen dat elk van de meisjes contact met ons kon opnemen als ze een van de boeken met ons wilde bespreken. De eigenaar klikte een foto van ons met de vrouwen en toen vertrokken we met een grote glimlach op ons gezicht.